भगवत् _bhagavat

भगवत् a.

1 Glorious, illustrious.

-2 Revered, venerable, divine, holy (an epithet applied to gods, demigods and other holy or respectable personages); स्वर्गप्रकाशो भगवान् प्रदोषः Rām.5.5.8; अथ भगवान् कुशली काश्यपः Ś.5; भगवन् परवानयं जनः R.8.81; so भगवान् वासुदेवः &c.; उत्पत्तिं च विनाशं च भूतानामागतिं गतिम् । वेत्ति विद्यामविद्यां च स वाच्यो भगवानिति ॥

-3 Fortunate (Ved.). -m.

1 A god, deity.

-2 An epithet of Viṣṇu.

-3 Of Śiva.

-4 Of Jina.

-5 Of Buddha.

-Comp. -गीता N. of a celebrated sacred work; (it is an episode of the great Bhārata and purports to be a dialogue between Kṛiṣṇa and Arjuna).

-दृश a. resembling the Supreme.

-पदी N. of the source of Gaṅgā साक्षाद्भगवत्पदीत्यनुपलक्षितवचः Bhāg. 5.17.1.